Waarom ik niet doe wat wel gezond voor me is

Ik heb reuma. En een berg medicatie.

Liever heb ik geen reuma en geen berg medicatie.

Daarom loop ik hard, duik ik wekelijks in het koude water van de Zuwe, eet ik gezond en mediteer ik (bijna) dagelijks.

De reuma was een boodschap. Dat ik veel dingen anders wilde doen. Gezonder leven. Beter luisteren naar de stem van mijn hart.

Toch ging ik eerst met een zak medicatie naar huis.

Zo ging dat toen. In 2004.

Je kreeg een berg medicatie. Er werd niet gekeken naar je eetpatroon, naar je beweegpatroon. Er werd niet gekeken naar verdriet wat je je leven meezeult. Er werd niet gekeken of je wel in staat bent te ontspannen.

Het voelde onlogisch. Ik ben méér dan de reuma in mijn lijf.

Ik ging zelf op onderzoek uit.

Aan de slag met voeding, aan de slag met beweging.  Geheel tegen het advies van mijn reumatoloog in, trainde ik voor de marathon van New York. In anderhalf jaar tijd werd ik sterker en sterker. Met een glimlach van oor tot oor finishte ik in New York.

Ik voelde aan alles: Dit is mijn nieuwe leven! Mijn lijf kwispelde weer.

Afgelopen maart was ik in Polen. Een week lang studie over het effect van koude voor je lijf, het effect van ademhaling en meditatie op je lijf.

In bikini en korte broek liepen we over de Snezka waar de wind me omver blies en de gevoelstemperatuur -20° was. We dipten in riviertjes waar het ijs om ons heen cirkelde. We leerden over de intense kracht van ademhaling. We mediteerden en we verlegden onze grenzen. Het was een intens mooie en leerzame week.

En nu?

Wat doe ik nu in de praktijk naar aanleiding van deze week?

Is de week als een goed gelezen boek, zoals Fred het benoemde, of integreer je nieuw geleerde kennis écht in de dagelijkse praktijk?

Ik doe momenteel géén ademhalingsoefeningen van Wim Hof en ik stap niet onder de koude douche. Terwijl het echt verrukkelijk is! Ademhalen? Dat doe ik nog wel. Gelukkig maar. Vooral heel rustig. Rust in het lijf.

Precies wat ik nodig heb. Want er zit een bak stress en met name verdriet in mijn lijf.

De ademhalingsoefeningen van Wim Hof zijn magistraal mooi en brengen intense ontspanning. De koudetraining is magistraal en brengt intense ontspanning.

Maar ze kosten ook energie. Energie die ik nu niet heb.

Ik schreef een ‘recept’ voor mezelf uit:

– Wel hardlopen – geen koude training.

– Wel ademhalingsoefeningen waarbij je langer uitademt maar geen ademhalingsoefeningen van Wim Hof.

– Wel drie gezonde maaltijden per dag – maar niet periodiek vasten.

– Wel hoepelen – geen krachttraining.

– Wel mediteren – maar niet om zes uur in de ochtend.

Alles wat ik benoem doet veel voor je gezondheid. Maar ALLES is soms te veel. En dan worden gezonde interventies een uitputtingsslag.

Door nu keuzes te maken, sta ik straks weer sterker op mijn benen en werk ik aan mijn eigen herstel.

De stront van nu, is de rozentuin van morgen tenslotte.

En de berg medicatie?

Dat is nog maar een klein bergje… Eerder een heuveltje. Een heuveltje waar ik prima mee kan leven.