Slaaf van suiker?

Iedere drie maanden ga ik met groep vrienden een weekend de diepte in.

Samen met een goede coach (Bart Dankers, dank je wel) en fijne vrienden (Brenda, Annemarie, Fred, Tessa, Diana & Marieke; grote dank) waarbij je alles kunt delen, dompelen we ons een weekend onder in ijsbaden, buiten slapen, ademsessies, meditaties, zwemmen in de zee, opstellingen & quantumcirkels (google maar).

We komen vaak met een thema en dit thema komt tijdens het hele weekend terug. Afgelopen weekend was het thema slavernij en macht. Een veelbesproken onderwerp die vele gedaantes kent. Zelf heb ik veel met slavernij en voel ik me sterk verbonden met de Antillen, Aruba & Suriname. Toen Femke Halsema als één van haar eerste acties als burgermeester van Amsterdam haar excuses maakte, slaakte ik een zucht van verlichting. Ieder jaar kijk ik uit naar 1 juli. Keti Koti. De dag van de afschaffing van de slavernij in 1863. Ik wil je zeker motiveren om naar het Oosterpark te gaan en stil te staan bij deze belangrijke gebeurtenis in onze gezamenlijke geschiedenis.

Slavernij kent ook een andere invalshoek. Slaaf zijn. Slaaf zijn van… Verslaafd zijn.

Onze gesprekken gingen al snel over verslaving. Eén van ons gaf aan moeite te hebben om suikers te laten staan. Ik voel me daarmee verbonden. Ik ben ook geneigd meer suikers te eten dan nodig & gezond is. Moeite hebben om suikers te kunnen laten staan omdat ze harder schreeuwen dan onze cortex. Het klinkt jou misschien ook wel bekend in de oren. Je cortex kan goed analyseren en sturen maar kunnen onze oerdriften niet altijd goed temmen. En dan grijp je naar suikers. Naar een bak snelle energie. Omdat dit een gevoel van veiligheid geeft.

Over dit onderwerp doen we een opstelling: het opstellen van de suiker als thema.

Het slaaf zijn van suiker houdt altijd verband met een ander thema. Tijdens de opstelling komen we erachter dat de afhankelijkheid van suiker al in de vroegste jeugd is ontstaan. Doordat er geen emotionele voeding vanuit de moeder naar het kind ging en het kleine meisje zich moederziel alleen voelde. En al jong besloot: ik zorg voor mijn moeder. En de suiker zorgde voor haar.

Het inzicht in dit principe maakt veel helder én los. Ook bij mij. Ik sta representant in de opstelling als het kleine meisje. Het raakt me. De helderheid die het de vraagsteller oplevert, levert het mij ook op. Ineens is de suiker niet meer levensgroot aanwezig, maar ontgroeit, de inmiddels volwassen vrouw, de suiker.  Waar de suiker eerst als grote heerser voor haar stond, voelt die nu als iets kleins. De aantrekkingskracht is van gedaante verwisseld. Van groot naar klein.

Op zondagmiddag rijd ik eerst naar het strand voordat ik naar huis ga. Het hoofd lekker leegwaaien en laten verankeren wat ik dit weekend voor prachtige inzichten kreeg.

In stillness we listen – in movement we feel

Al lopend krijgt alles een plekje. Mijn behoefte om een colaatje light te bestellen op het terras aan het einde van mijn wandeling is verdwenen. Ik heb er geen trek in. Eenvoudigweg geen trek in. Het voelt als een bevrijding.

Mijn vriendin heeft dit onderwerp uitgewerkt in een opstelling en ik doe mee in de heling.

Geen slaaf meer van suiker. Maar onszelf voeden met dat wat we écht nodig hebben.

Liefde. Gewoon een bak liefde.

Heerlijk!

Ps.

In juli is er ruimte om zelf opstellingen te doen met het thema voeding.

Neem contact op via janneke@5kilokwijt.nl voor meer informatie.