Rustig ademen voor minder vet en meer energie. Hoe pak je dat aan?

‘Janneke, alles leuk en wel met je recepten. Maar dat ademen… pfff, hoe kun je in hemelsnaam tien minuten ademhalingsoefeningen doen?’

Irene en ik lopen samen op een strookje strand in Zeeland. Het lijkt een verlaten strand. In werkelijkheid lopen we op het uiterste puntje van Breskens. We zijn hier net met de ferry vanuit Vlissingen aangekomen.

Irene is mijn sportmaatje. Ze zwemt, fietst én loopt hard. En we dippen wekelijks samen in de Zuwe. Irene komt me opzoeken in het huisje waar ik een aantal dagen verblijf.

Irene doet mee met het 5 kilo kwijt programma. Samen met haar vriendin Petra.

‘Ik dacht er al een poosje over na en ben gestart!’

Ik begin te kwispelen van blijdschap. Sámen met een vriendin het 5 kilo kwijt programma volgen is een goed idee. Je houdt elkaar scherp, bent af en toe elkaars geweten en geeft elkaar dagelijks schouderklopjes. Samen nieuwe gewoontes eigen maken is een stuk leuker dan in je eentje zitten ploeteren.

Irene vertelt dat ze haar handen vol heeft om drie maaltijden per dag te eten. Het tussendoortje om vier uur in de middag is een lastig moment. Maar nog ingewikkelder zijn de ademhalingsoefeningen.

‘Ja, eh je zegt dat wel zo gemakkelijk in het programma; ademhalingsoefeningen doen! Maar zo simpel is dat helemaal niet – het lukt me niet. En Petra ook niet’

Ik heb natuurlijk goed nagedacht over de inhoud van het 5 kilo kwijt programma. En dat ademhalingsoefeningen hierin terugkomen is zo logisch als wat. Je kunt nog zo gezond eten, maar als je geen rust in je kont hebt, blijf je je suikerverbranding stimuleren.

Haast en drukte in je lijf = suikerverbranding.

Haast en drukte gaat altijd gepaard met een onrustige ademhaling.

In Verademing lees je dat een hoge ademfrequentie zorgt voor een langzame stofwisseling en de verbranding van suikers. Hoge suikervoorraden in je bloed (door voeding of stress) zorgen voor een hoog insulinegehalte waardoor je vet opslaat in plaats van het te gebruiken als brandstof. De training van je ademhaling is dus een belangrijk aspect bij het kwijtraken van overtollige vetten.

Irene en ik zitten inmiddels met onze voeten in het zand. Starend naar containerschepen die statig voorbij varen. Een zachte bries door de haren.

-‘Weet je wat we doen’, zeg ik. ‘We beginnen met het begin. We gaan eerst eens tellen hoe vaak we per minuut ademen’.

Ik vind dit in alle simpelheid een ideale oefening. Op het moment dat je gaat tellen, ga je als vanzelf rustiger ademen.

Piep – de tijd loopt.

Een minuutje stilte.

-‘14x’

-‘Ok, doen we het meteen nog een minuutje. Eens kijken wat er dan gebeurt’

Piep.

-‘12x’

Ik zie een lichte glimlach en een blik op het sporthorloge dat op haar pols prijkt. ‘Mmm, gezakt’

Na ons avondeten en een wandeling langs de kust komen we in het donker terug in het huis.

Het is inmiddels wel bedtijd. Buitenlucht maakt moe. Lekker moe.

Toch stelt Irene voor om nog eens ademhalingsoefeningen te doen.

Opnieuw gaan we tellen. En breiden we de minuut uit. Naar 3 minuten. Naar 5 minuten… Rustig ademend op de bank. Af en toe kijkend naar de hartslag op het sporthorloge.

Inwendig kwispel ik opnieuw.

Zien dat het lukt om stil te zijn.  Een kalmte te voelen die je misschien al een poos niet gevoeld hebt. Stilte is soms angstaanjagend. Opzien tegen de stem die je gaat horen als je luistert naar het gefluister van je eigen lichaam. Ik stelde het al een aantal jaren uit. Luisteren naar de stilte. Het gefluister van mijn lichaam was inmiddels oorverdovend geworden. Ik móest wel stil worden.

…

De volgende ochtend zijn we bijtijds wakker.

‘Zo, Jans. Beginnen we de dag maar meteen met het tellen?’

We gaan opnieuw zitten. Eerst een minuut.

Dat gaat goed. ‘Zet de timer maar op twee minuten’.

De gong gaat sneller dan ik wil. Voor Irene blijkbaar ook. ‘Zullen we het nu drie minuten doen?’

Na minuut zeven zakt de hartslag van Irene duidelijk. Van  67 naar 56.

Uiteindelijk zijn we elf minuten stil. Ik zie de glimlach van Irene.

Telefoon. Petra belt.

‘Hee, Petra, je raadt het nooit. Ik heb de ademhalingsoefeningen gedaan. Elf minuten, gewoon in stukjes opgehakt. Dan lukt het wel’

Kwispelend aanschouw ik het gesprek.

Wat gisteren onmogelijk leek, is vandaag realiteit.